ALS mensen aan mij vragen of ik achteruit ga, moet ik helaas ja zeggen. Niet dat ik van de ene op de andere dag iets niet meer kan, maar dingen gaan gewoon lastiger of onhandiger en dan kies ik liever de makkelijke weg. Zo bel ik nu vaak handsfree omdat mijn linker hand wat zwakker is en ik heb de dictafoon ontdekt om te Whatsappen. (Dus als er een keer een raar woord tussen staat, dan weet je hoe dat komt)

Het is bijna een fulltime job om alle zorg en hulpmiddelen aan te vragen. Gelukkig helpt revalidatie centrum Revant hierbij, zij weten uit ervaring wat er allemaal bij komt kijken en waar ik moet zijn. Zo is vanaf mei de huishoudelijke ondersteuning gestart, superfijn want mijn man werkt fulltime en als hij thuiskomt eist ons kleintje ook aandacht. Verder komt twee keer per week de wijkverpleging om mijn haren te wassen, niet omdat ik het niet kan, maar omdat het veel kracht kost en die besteed ik liever aan mijn zoontje!  Verder staat de scootmobiel inmiddels in de garage en ik heb van een vriendin ook een opvouwbare scootmobiel gekregen. Ideaal voor een dagje of weekendje weg met vrienden. Volgens mij hebben zij er meer op gereden dan ik, het leek wel een formule1 circuit.

Over vrienden gesproken, dankzij hen mocht ik aan mijn bucketlist, waar parapenten, skydive en bungeejump al op staan, een luchtballonvaart toevoegen. Mijn man en schoonzus mochten mee om dit mooie moment te beleven en vast te leggen. Het in- en uitstappen ging prima omdat de mand op zijn zij lag en ik kon heel de vlucht blijven staan tot mijn verwondering!

Op naar de volgende maand die in het teken staat van feest!