ALS je zou mogen kiezen tussen verlamde benen,  (nooit meer lopen) verlamde armen (zelf geen eten in je mond kunnen stoppen) of nooit meer praten, wat zou je dan kiezen? Die keuze is toch onmenselijk, laat staan dat je er alledrie mee te maken krijgt! Daarom denk ik ook liever niet te ver vooruit.

Wat er in het verleden is gebeurd kunnen we niet veranderen, we leven nu, wat er morgen zal gebeuren weten we niet… Ik kijk dus met veel plezier terug op alle dingen die ik heb beleefd zoals mijn reizen naar Australië, Nieuw-Zeeland, Noord-Amerika en heel vaak naar mijn familie in Zuid-Amerika. Dus drie keer raden waar ik afgelopen maand ben geweest. Met het motto NU doen wat je NU kunt ben ik in het vliegtuig gestapt met mijn man en zoontje en naar de andere kant van de wereld gereisd. Niet iedereen zou graag 15 uur in het vliegtuig willen zitten met een kindje van 15 maanden, maar ik heb er nog geen moment spijt van gehad! (met dank aan mijn man natuurlijk, want zonder hem was het nooit gelukt)

We hebben vooral genoten van de alledaagse dingen. Gelukkig hadden we de eerste dagen in Santiago een persoonlijke chauffeur die ons overal voor de deur afzetten en een gids die ons vanalles vertelde over de stad. (Gracias big bro & nephew) Hierna was het tijd voor twee weken relaxen in Iquique. Iedere middag naar het strand en daarna gezellig met heel de familie aan tafel. Mijn zoontje vond het maar wat leuk om iedere dag met zijn opa te gaan wandelen en in de avond met zijn oom naar de speeltuin te gaan. En als je kindje blij is dan zijn de ouders dat ook! Natuurlijk was ik af en toe verdrietig, ik vind “de laatste keer” iets doen verschrikkelijk, dus we gaan gewoon nog een keer terug!

Es mi vida y me gusta!

(Ik hou van het leven)

Liedje van Tentempies