ALS je nu aan mij vraagt hoe het met me gaat, dan zeg ik zonder twijfel: goed! Dat komt misschien een beetje raar over, maar het is echt zo! Lichamelijk laat het natuurlijk wel wat te wensen over, maar mentaal gaat het goed. Ik heb de regie over mijn leven terug en die was ik, voor de diagnose, lange tijd kwijt. Ik begreep niet waarom ik niet herstelde van mijn zwangerschap. Zou het echt aan de zwangerschap en de bevalling liggen? Zou ik nog gewoon fit zijn als ik geen kind had gekregen? Zou ik dan echt een postnatale depressie hebben? Maar vooral ook de vraag: hoe kom ik terug bij mijn fitte lichaam en geest? Deze vragen en nog honderden andere, spookten ruim 12 maanden dagelijks door mijn hoofd. En daar word je echt niet vrolijk van. Ook al is het antwoord op mijn vragen de verschrikkelijke ziekte ALS, het geeft rust in mijn hoofd. Ik geniet dagelijks van mijn leven. Ik ben getrouwd met mijn oude liefde en samen hebben we een prachtige zoon. Familie en vrienden helpen ons waar nodig en ook mensen die ik al jaren niet meer gesproken heb sturen lieve berichtjes.

Ik geniet, ik leef en ik straal!

Vijf jaar geleden deed ik, net als velen, mee aan de wereldwijde ALS Ice Bucket Challenge. Niet wetende dat ik nu dagelijks deze challenge voer. Maar ik heb een sportmentaliteit en ga ervoor! Ik train de spieren die het nog wel doen met behulp van mijn fysio en dankzij stichting ALSopdeweg heb ik gratis een ligfiets met ondersteuning. Zo kan ik nu ook zeggen: kom laten we even gezellig een rondje fietsen.

En nu is het in Zundert tijd voor Bloemencorso! Kom je me tegen op m’n scootmobiel, zullen we het dan gewoon over het corso hebben? Dat de eerste prijs wel of niet klopt, dat de publieksprijs naar de juiste wagen is gegaan en dat de laatste prijs niet terecht was.

Ps. Deze maand staat mijn verhaal in het tijdschrift Ouders van Nu.