ALS je mijn ziekte hebt, moet je afscheid nemen van heel veel dingen.

Ik hou van handlettering, stempels gutsen, geboorteslingers naaien en nog heel veel andere creatieve dingen. Maar als je handen niet meer doen wat je wil, dan is de lol er snel vanaf.

Ik hou van volleyballen, hardlopen, kickboksen en nog vele andere sporten. Maar als je benen niet meer willen rennen, of eigenlijk überhaupt lopen, dan is de lol er snel vanaf.

Ik hou van werken bij de gemeente, bij de krant, in het callcenter en al het andere werk dat ik in mijn leven heb gedaan. Maar als je handen moeite hebben met de telefoon opnemen of e-mails te typen, dan is de lol er snel vanaf.

Ik kan iedere dag boos, verdrietig, gefrustreerd en nog honderd andere dingen zijn, maar daar heb ik niks aan. Het kost me alleen maar negatieve energie en ook energie is kostbaar, dus ik besteed liever mijn aandacht aan positieve dingen.

Ik hou ontzettend van mensen om me heen en dingen regelen is mijn tweede natuur. Gelukkig kan ik dat ook nog steeds! Dus een vriendenuitje, een familiereünie, een volleybaltoernooi of een duathlon? You name it, I regel it!

Op tienjarige leeftijd begon ik met volleyballen. Van meisje naar puber, van puber naar jongedame en van jongedame naar vrouw. Al die fases heb ik samen met mijn team- en clubgenootjes bij Zuvo beleefd. Wat gaaf, fijn, mooi en tof om te zien dat afgelopen zaterdag er zoveel mensen naar mijn toernooi/kindermiddag zijn gekomen. Ik heb zo ontzettend genoten van al die lieve mensen, dank!